A broken plate

ช่วงนี้ทำของแตกหลายอย่าง เมื่อวานก็ทำแจกันแก้วตกแตก วันนี้ก็ทำจานแตกตอนจะกินข้าวเช้า 

จานใบนี้รักด้วย แพงด้วย มันคือ spode italian white blue มาจากอังกฤษ เสียใจนะ แตกเป็นสองส่วนเลย

มีคนบอกว่าติดกาวแล้วเอากลับมาโชว์สิ ก็คงทำได้แต่ยังไงมันก็คงไม่เหมือนเดิม มันแตกไปแล้วนะ 

ความรู้สึกคนเรามันก็คงเป็นแบบเดียวกันแหละ เสียใจทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องนั้น

เราอยากจะให้มันจบ พอเถอะ 

เราจะคืนทุกอย่าง แต่ก็ไม่รู้สิ คืนไปแล้วมันอาจจะไม่จบ แต่นิสัยเราอะ เราไม่ชอบให้ใครมาว่าเรา ทุกวันนี้เราไม่ได้ใช้แล้ว. ซื้อใหม่หมดแล้ว คืนไปก็ดี เค้าจะได้รู้ว่าที่เราใช้มันไม่ใช่ของเค้า 

แต่จริงแหละ ทำทำไม ให้มันจบไปดิ ทำไปก็เหมือนยังคงวนเวียนอยู่ พอเถอะ จบไปได้ละ

SB

141006 @ iP in R

Urban Life

Nothing much!

I just want to say 'I miss my city life!!!'

That's all -_-"

Spending my day-off

วันนี้เป็นหยุดที่ตื่นขึ้นมาแล้วไม่หลับต่อยาวๆ อย่างว่า นาฬิกาชีวิตเล่นตลกกับเราไปเยอะเหมือนกัน วันทำงานต้องตื่นตี 5 แต่ก็แอบหลับต่อถึงตี 5ครึ่ง แล้วรีบวิ่งทำทุกอย่างให้ทันรถตู้บริษัทฯ มารับตอน 5.50 แต่วันที่หยุดก็จะตื่นในช่วง 5.30-7.30 ขึ้นมาเองโดยไม่ต้องพึ่งนาฬิกาปลุก แล้วก็ปล่อยให้แล้วแต่เวรแต่กรรมจะกำหนดชะตาชีวิตในวันหยุดของเราต่อละกัน 5555

วันนี้ดีใจได้แต่เช้า นอนๆนั่งๆทำนั่นทำนี่บนเตียงจน 9 โมงเลยคิดได้ว่าออกไปหาข้าวเช้ากินดีกว่า ปกติช่วงหลังๆวันหยุดไม่ได้กินข้าวเช้าเลย มื้อแรกของวันก็บ่ายเกือบบ่ายสองสะแล้ว (นี่เกือบเลยเวลา brunch) ไปแล้วนะ แต่ด้วยจริตเราก็จะเรียกมันว่าเป็นบรั๊นช์อยู่ดี ประกอบกับที่พัก ณ ปัจจุบันไม่เหมาะกับการประกอบอาหารเองจริงๆ ถึงแม้จะทำบ่อยอยู่ แต่ก็ขี้เกียจเก็บล้าง เลยออกไปกินข้างนอกดีกว่า วันนี้ไปกินติ่มซำละกัน

เนื่องจากสุราษฎร์ฯ นี่เป็นเมืองที่ค่าครองชีพสูง ไม่ต่างจากกทมนัก สามารถหากินข้าวราดแกงราคา 60 บาทได้ ถ้าราดสามอย่าง หรือจะกินข้าวต้มปลาถ้วยละ 80 โจ๊กถ้วยละ 40 จึงไม่แปลกใจหากติ่มซำที่กินไปทั้งหมดจะสิริรวมราคา 180 บาท เดี๋ยวนะ... 180 บาทราคาเท่า ข้าวหน้าแกงกระหรี่เนื้อชาบู เลย อืมมมม เท่านั้นจริงๆ ดูแล้วที่โหดคือ บักกุ๊ตเต๋ถ้วยละ 100

 แต่ก็อร่อยนะ กินแล้วก็มีความสุข เอาจริงๆตอนนี้เที่ยงกว่าแล้วก็ยังอิ่มอยู่เลย ไม่ได้หิว แล้วอาจจะกินอีกทีตอนเย็นเลย วันนี้อยากออกไปวิ่งด้วยแต่ไม่รู้จะได้ไปหรือเปล่า คงต้องดูอารมณ์อีกที 5555

20140515
@ my working space via my old MBP

I'm back!

พอดีนึกขึ้นได้ตอนอัพ dayre ว่าทิ้ง blog ร้างนานเกินกับพอดีวันก่อนมีคนมาเม้นด้วยอะว่าอยากให้เราอัพเรื่อง ATC แปลกเนอะ ไม่คิดว่าจะมีคนมาอ่านหรอกนะ 5555

resolution ของทุกปีก็มีที่พยายามเขียน blog ให้เยอะๆ ทำ logbook บ้างไรบ้าง แต่ก็แบบขี้เกียจอะ จริงๆนะ ที่ที่เราอยู่มันทำให้เราขี้เกียจมากขึ้น หรือตัวเราเองที่ขี้เกียจมากขึ้น อันนี้ตอบไม่ได้จริงๆนะ เพราะนี่เดือน 3 แล้วอะ นึกๆได้ว่าเฮ้ยเพิ่งจะผ่านปีใหม่ไปไม่นานนี้เองนะ แป๊ปๆนี้จะหมดอีกไตรมาสละ ถ้าเป็นที่ทำงานเก่าตอนนี้ก็คงหัวฟูกับ 2nd quarter plan อะ แต่ก็นะ เราว่า fast pace organization มันก็กระตุ้นให้คนเราทำ active และ alert ตัวเองด้วยแหละ แต่คนที่มีภูมิคุ้มกันก็มีเยอะนะ :) อยู่ได้เรื่อยๆโดยไม่มีปัจจัยใดๆรอบข้างมากระทบได้ ซึ่งเอาจริงๆก็เจ๋งนะ

ตอนนี้ก็ช่วงเรียน simulator แหละ เราไม่ได้เป็นคนที่คิดบวกขนาดนั้น แต่เราคิดว่ามันก็เป็นสิ่งที่ดีนะ กับสถานการณ์ต่างๆที่เกิด ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็เถอะ ใครทนได้ ทนไม่ได้ไม่รู้ แต่เรารู้ว่าหากเราสามารถทำงานหรืออยู่ได้ในสภาพแบบนั้นมันก็เป็นสิ่งหนึ่งที่ท้าทายเราได้เหมือนกันนะ เพราะไม่ใช่คนที่คิดบวกมากหรือโลกสวยมาก พลังลบที่เจอบ่อยๆก็ไม่ได้ทำให้เรารู้สึกลบไปด้วย แต่เราแค่เป็นห่วงในอนาคตกับคนที่โลกสวยมาก หากเจอพลังลบมากๆไปจะทำอย่างไร มีคนเคยสอนว่า ถ้าคนจริงเค้าบ่นครั้งเดียวแล้วเค้าจะออกจากสภาพที่เค้าบ่น หรือปรับตัวแล้วจะไม่บ่นอีก ส่วนคนไม่จริงก็ยังคนบ่น แต่ก็ทนอยู่เพราะไม่มีทางเลือก อันนี้ก็จริงนะ

ในซิมตอนนี้มีสิ่งที่เราคิดได้หลายเรื่องนะ เรื่องก่อนพูดเราเป็นนายคำพูด หลังพูดคำพูดเป็นนายเรา มันยังเอามาใช้ได้ บางคนชอบพูดว่า ถ้าสั่งก่อนหน้านี้มันจะไม่เกิดภาพนี้ แต่เราว่า ถ้ามันเกิดเป็นแบบนี้แล้ว จะทำอย่างไรต่อไปน่าจะดีกว่า เพราะชีวิตจริงคงไม่มี remote กดปุ่ม backward ได้ป่ะ ถ้าเราพูดไปแล้วแก้ทันก็ดี แต่ถ้าแก้ไม่ทันก็ต้องทำต่อ มันก็เท่านี้ ถ้ามัวมาคิดว่าทำไมไม่ทำแบบนั้น ทำไมไม่ทำแบบนี้ มันก็ไม่ go on สิ ชีวิตจริงไม่มีปุ่ม pause เพื่อคิดนะ... พิมพ์ๆพูดมานี่จขบ ก็ยังทำไม่ค่อยได้ คือต้องคิดให้เร็วกว่านี้ คิดให้ทันกว่านี้ ยอมรับเลยว่าบางทีคิดไม่ทัน บางทีนิ่งเพราะความเข้าใจเรายังผิด อันนี้ทำได้ อันนี้ทำไม่ได้ ยังรู้ไม่หมด ซึ่งมันก็ต้องฝึกต่อไป เราว่าค่อยๆเดินมันดีกว่านะ เพราะมันคือสิ่งจะต้องทำให้เป็นพื้นฐานอะ มันอยู่เรื่องความปลอดภัย แต่เราก็ห้ามใครไม่ได้ คนเรามันไม่เท่ากัน บางคนเป็นเร็ว บางคนเป็นช้า บางทีก็ต้องรอกัน ช่วยกัน แต่ถ้าไม่อยากรอก็ห้ามไม่ได้ปะ มันก็เป็นสิทธิ์ของเขา แต่มันก็เป็นสิทธิ์ของเราด้วยที่จะทำให้แน่นก่อน

ทุกวันนี้แม้ว่าจะกลับมาทำ daywork แล้วรู้สึกว่าเวลาที่มีให้ตัวเองลดน้อยลงไป แต่ก็มีความสุขนะ ที่ตื่นมาวันเสาร์-อาทิตย์อยากนอนตื่นสายๆ ไม่ต้องรีบออกไปทำงาน กินมัง ซักผ้า ออกไปกินกาแฟ หรือทำกินที่บ้าน นอนดูรายการที่อยากดู ฟังเพลง อ่านหนังสือที่อยากอ่าน ถามว่ามีความทุกข์มั้ย ใครกันจะไม่มี แต่แค่ความสุขของเรามากกว่าเท่านั้นเอง และเราไม่ยอมให้คนที่มีความทุกข์โยนความทุกข์ของเขามาใส่เรา

Pursuing my Passion, A path to Happiness...

Moment in cafe

ในขณะที่ฉันสั่งกาแฟและวาฟเฟิลราดช๊อกโกแลตซอสพร้อมทานกับไอศกรีมรสฮอร์ลิก ราคารวม 220 บาท

ก็มีเด็กส่งอาหาร ถือข้าวมาประมาณ 5 ถุง และชสเย็ยใส่แก้วมา4แก้ว น่าจะมาจากร้านอาหารแถวนี้ โดยคนที่สั่งคือพนักงานในร้านกาแฟนี่แหละ ราคารวมทั้งหมด 245 บาท

... :)

Life without yeast

Today I feel better from impact teeth operation, so I decide to bake some sweet to eat because I ate only congee for 2 days!!!
I made matcha cake but I only have all purpose flour and no baking soda... but i still going on with them
The texture is ok but not so cake :)

It make me think of qoute from my favorite drama "my name is kim sam soon"

"There are 2 kinds of dough according to the purpose of its use. One with yeast and one without yeast. It ferments easily if u put in yeast but if u don't, the dough breathes by itself and swells up by itself. I just feel that the way it breathes gently is so cute. I want to become a person without yeast.... "

Yes, I want to growing up slowly... and enjoy my life... don't want to grow faster anymore

Alone but not lonely

วันนี้ตื่นเช้าออกไปเอารถเพราะศูนย์โทรมาว่ารถได้แล้ว
เลยตั้งใจว่าจะนั่งเมล์ไป ไม่ได้นั่ง 59 มานานหลายปี
ก็เรื่อยๆ เดินไม่ไกลเท่ารถไฟฟ้า นั่งฟังเพลงในมือถือไป

 

แล้วก็ลงรถเมล์แยกเกษตร เลยแวะไปกินข้าวเสต็กฉู่ฉี่สะหน่อยไม่ได้กินมาหลายปี
นี่จะ 3 ปีได้ละมั้ง ยังราคา 39 บาทเหมือนเดิมแต่ที่เปลี่ยนไปคือคนน้อยลง
ร้านสภาพแย่ขึ้นแอบมีแมงสาบเดินนะ หลอนสุด

 

แล้วก็เลยนั่งมอไซค์ออกไปเอารถที่ศูนย์
แล้วเลยไปซื้อก๋วยเตี๋ยวปลาที่สุคนธสวัสดิ์ว่าจะกลับมากินตอนเย็น
แล้วนึกขึ้นได้ว่าควรจะไปซื้อไขควงมาขันแว่นให้แน่นขึ้น รวมถึงเลื่อนรูเข็มขัดบริษัท
แต่ที่ index ไม่มีเซตไขควงขาย ไม่ได้เข้าใจ
กลับมาเลยแวะวิลล่าซื้อโน่นนี่ไว้กินพรุ่งนี้ตั้งใจว่าจะไม่ออกไปไหน
ละก็ทำไอติมกิน

เย็นนี้พี่มดชวนดูหนัง เราก็อืมไปซะหน่อยละกัน
 น่าจะดูพี่มากนะ หรือ GI joe ก็ได้ อยากดูหมดอะ

นองนอยนิดๆ เรื่องหัวใจ ไม่รุจะพูดไง ยากว่ะ

Let move on your path

เราว่าทุกๆคนมีทางเดินของตัวเอง ไม่ว่าจะใครก็ตาม
เราเคารพทุกๆการใช้ชีวิตของทุกคน
ไม่ว่าจะเป็นคนที่อายุเยอะแล้วยังทำตัวเหมือนเด็กมัธยม วันๆตื่นออกไปเรียนโท ตกเย็นก็แฮงค์เอ๊าท์เมา
บางคนก็คร่ำเคร่งกับทุกอย่างในชีวิต สะสมปริญญาบัตรเหมือนสะสมสแตมป์เซเว่น
บางคนที่เอาแต่นั่งวิจารณ์สิบแปดล้านอย่างบนโลก โดยที่ตัวเองไม่ทำอะไรดีขึ้นมา
บางคนที่ใช้ชีวิตทุกก้าวอย่างมีความสุข

แต่จริงๆแล้ว เราว่าทุกคนมีความสุขกับการใช้ชีวิตนะ
เพราะถ้ามันไม่มีความสุขพวกเขาเหล่านั้นคงเปลี่ยน หรือพยายามจะเปลี่ยนละ

มีเพื่อนคนหนึ่งถามว่าเราเหนื่อยมั๊ย เรารู้เลยว่ามันก็เหนื่อยนะ แต่เราก็ต้องทำ
เราไม่ได้เกิดมาในบ้านที่พ่อแม่มีเงินกองให้อยากเรียนสูงแค่ไหนก็ทำได้
แม่บอกตั้งแต่แรกแล้วว่า แม่ให้ได้แค่ปริญญาตรีนะ ถ้าอยากได้ต่อจากนี้ก็หาเอาเอง
ซึ่งทุกอย่างเราหาเองหมด เราเลิกแล้ว และเราก็ต้องเดินต่อ
ช่วงจังหวะในชีวิตของคนมันมีโชคมาผสมตลอดนะ ถึงว่าคนไทยทำอะไรจึงต้องมีความเชื่อ โชค ลาภ วาสนา มาเกี่ยวตลอด

ถ้าอดีตนายเก่าไม่ได้บังเอิญกลับมาทำธีสิสตอนเมเนเจอร์คนเก่ากำลังจะออกล่ะ
ถ้าน้องช่างภาพไม่ได้เกิดเป็นเจ้าของค่ายมือถือล่ะ
ถ้าน้องปากห้อยหัวทองไม่ได้เกิดเป็นลูกคนมีเงินเยอะขนาดนั้น
ถ้าไอ้อ้วน บ้านไม่มีกิจการ
หรือถ้าเราเกิดเป็นนั่น เป็นนี่ บลาๆๆ

แต่ในความจริง ทุกคนมีเส้นทางของตัวเองอยู่แล้ว ถ้าพอใจก็จงทำมันให้ดีที่สุด ถ้าไม่พอใจก็เปลี่ยนซะ

The day that I'm sick

I'm sick so I didn't out for training...
Be at home all day take some medicine and plan to review for exam this Friday
But now still laying on my sofa -_-"

Sometimes it's good that you don't work and spending your free time for yourself!
I think so...
People might need many period of times to spend my life, your life, our life etc :)