เราว่าทุกๆคนมีทางเดินของตัวเอง ไม่ว่าจะใครก็ตาม
เราเคารพทุกๆการใช้ชีวิตของทุกคน
ไม่ว่าจะเป็นคนที่อายุเยอะแล้วยังทำตัวเหมือนเด็กมัธยม วันๆตื่นออกไปเรียนโท ตกเย็นก็แฮงค์เอ๊าท์เมา
บางคนก็คร่ำเคร่งกับทุกอย่างในชีวิต สะสมปริญญาบัตรเหมือนสะสมสแตมป์เซเว่น
บางคนที่เอาแต่นั่งวิจารณ์สิบแปดล้านอย่างบนโลก โดยที่ตัวเองไม่ทำอะไรดีขึ้นมา
บางคนที่ใช้ชีวิตทุกก้าวอย่างมีความสุข
แต่จริงๆแล้ว เราว่าทุกคนมีความสุขกับการใช้ชีวิตนะ
เพราะถ้ามันไม่มีความสุขพวกเขาเหล่านั้นคงเปลี่ยน หรือพยายามจะเปลี่ยนละ
มีเพื่อนคนหนึ่งถามว่าเราเหนื่อยมั๊ย เรารู้เลยว่ามันก็เหนื่อยนะ แต่เราก็ต้องทำ
เราไม่ได้เกิดมาในบ้านที่พ่อแม่มีเงินกองให้อยากเรียนสูงแค่ไหนก็ทำได้
แม่บอกตั้งแต่แรกแล้วว่า แม่ให้ได้แค่ปริญญาตรีนะ ถ้าอยากได้ต่อจากนี้ก็หาเอาเอง
ซึ่งทุกอย่างเราหาเองหมด เราเลิกแล้ว และเราก็ต้องเดินต่อ
ช่วงจังหวะในชีวิตของคนมันมีโชคมาผสมตลอดนะ ถึงว่าคนไทยทำอะไรจึงต้องมีความเชื่อ โชค ลาภ วาสนา มาเกี่ยวตลอด
ถ้าอดีตนายเก่าไม่ได้บังเอิญกลับมาทำธีสิสตอนเมเนเจอร์คนเก่ากำลังจะออกล่ะ
ถ้าน้องช่างภาพไม่ได้เกิดเป็นเจ้าของค่ายมือถือล่ะ
ถ้าน้องปากห้อยหัวทองไม่ได้เกิดเป็นลูกคนมีเงินเยอะขนาดนั้น
ถ้าไอ้อ้วน บ้านไม่มีกิจการ
หรือถ้าเราเกิดเป็นนั่น เป็นนี่ บลาๆๆ
แต่ในความจริง ทุกคนมีเส้นทางของตัวเองอยู่แล้ว ถ้าพอใจก็จงทำมันให้ดีที่สุด ถ้าไม่พอใจก็เปลี่ยนซะ
No comments:
Post a Comment