เปลี่ยนไป และไม่เหมือนเดิม

จริงๆแล้วมันอาจจะเป็นความคิดที่ผิดก็ได้
ที่คิดว่าวันหนึ่งถ้าเรากลับมาในพื้นที่ของเรา ช่วงเวลาเหล่านั้นจะย้อนกลับมา
แต่จริงๆแล้วเราว่ามันเป็นความคิดที่ผิดนะ

การที่เริ่มเก็บของเก็บทุกสิ่งทุกอย่าง วางของที่หยิบมาไว้ที่เดิม
และยกมันออกมาเพื่อนำมันกลับวางลงที่เดิมที่ๆมันเคยอยู่
สิ่งของมันอาจจะเหมือนเดิมได้ แต่ความรู้สึกมันคงไม่เหมือนเดิมแล้ว

การที่อยู่ด้วยกันมากขึ้นมันคงทำให้พูดกันน้อยลง
จนพอถึงเวลาที่ห่างกันมา มันจึงนึกไม่ออกว่าจะพูดคุยกันอย่างไรให้มากเหมือนเดิม
การที่คิดว่าเดี๋ยวก็ได้เจอหน้ากันก็คงไม่ใช่ ต่อไปคงเห็นแค่ผนังบ้านเปล่า

สงสัยว่ามันจะเป็นอย่างไรต่อไปเหมือนกัน และไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปเช่นกัน

สำหรับผม ผมยังเชื่อนะ ว่าความรู้สึกอ่ะ มันยากที่จะมีเพิ่มขึ้น มันคงมีแต่น้อยลง
เพียงแค่ว่า จะลดลงมาก หรือน้อย ในแต่ละครั้งเท่านั้นเอง

เพราะเรื่องการปรับตัวมันก็คงต้องทำ แต่มันคงทำกันไปคนละทาง
เลยเป็นโอเวอร์ดีมาน โอเวอร์ซัพพลายนะ
สิ่งที่เราไม่ชอบ เขาก็ยังทำอยู่ เหมือนสิ่งที่เขาไม่ชอบ เราก็ยังทำอยู่

แต่อย่างว่าแหละว่าความอดทนคนเรามันมีขีดจำกัดนะ
ถ้าการที่อยู่ด้วยกัน แล้วไม่พูดกัน ทำนิ่งใส่กัน เราคิดว่าทำมีที่อยู่ของเรา
เราอยู่แบบนั้นก็ไม่มีใครมาทำเฉยใส่เรา เราสบายใจกว่า
เราก็ออกมาแค่นั้น

หรือเราเห็นแก่ตัวมากไป