It's awesome that you can imagine about someone that you never met before and fall in love with~

เมื่อวานไปดูหนังมา เรื่องคิดถึงวิทยาแหละ คือเข้าใจว่าผกก ตั้งใจจะทำตามหนังเรื่อง 일마레 แหละ ที่เป็นคนสองคนคุยกันผ่านจดหมายในบ้านกลางทะเลสาบ

เรามานั่งคิดว่าจริงๆแล้วการที่คนเราไม่เคยเห็นไม่เคยเจอไม่เคยคุยกัน แล้วบัฃเอิญเกิดชอบกันผ่านทางตัวหนังสือเนี่ยมันจะเกิดขึ้นได้จริงป่าว แต่ก็นะ มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่ชอบคิดไปเอง ว่าเค้าจะเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ เค้าก็เลยคิดไปว่าคนนี้แหละจะต้องเป็นคนในแบบที่ฉันชอบ

เราว่าสิ่งที่ติดตามมันคือสิ่งที่จะเกิดต่อไปต่างหากว่าเมื่อคนทั้ฃสองคนที่เคยคุยกันแบบ monolog มาตลอด เมื่อมาเจอกันจริงๆ แล้วอยู่ด้วยกันต่อจากนี้มันจะเป็นอย่างไรมากกว่า เมื่อมาอยู่ด้วยกันเรืาอยๆ เริ่มเห็นนิสัยขอฃแต่ละคน มีอย่างที่ชอล และไม่ชอบเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แล้วเค้าจะอยู่อย่างไรต่อจากนี้มากกว่า ขะประคัลประคอฃให้รอดหรือไม่

ประโยคเด็ดจากเรื่องนี้คือ "ถ้าเรื่องวันนี้ไม่เกิด หนุ่ยจะบอกแอนหรือเปล่า" จริงนะ ถ้าเกิดจีจี้ไม่มาหา แอนก็คงจะไม่รู้เรื่องเลย แต่เราเข้าใจนะ บางทีถ้าการที่บอกไปเค้าอาจจะกลัวความผิด กลัวเรื่องใหญ่โตหรืออะไรก็ตามที่ตามมาเยอะแยะ จนถึงเวลาทั้งหมดอาจจะพังลงเพราะคำพูดประโยคเดียวก็ได้ บางคนเลยยอมเก็บไว้เป็นบาปในใจดีกว่า

เราก็อยากรู้เรื่องของคนที่คบด้วยนะ แต่เราคิดว่าถ้าเค้าอยากบอกเค้าคงจะบอกเอง เราให้เกียรติกันนะ ถึงแม้จะนอยมากก็เหอะ เราเลือกที่จะเงียบ มันอาจจะทางเราเลือกและเราโอเคที่จะอยู่กับมันอย่างมีความสุขก็ได้

S.

20140416 via iP @ casa lapin