Twisted world : Present is Future of the past, and when you can walk across the time

ไม่ได้เขียนนานมาก อย่างที่บอกการที่เรามาทำงานแบบนี้มันทำให้เรารู้สึกว่า
เราไม่ได้ต้องการทำอะไรแบบนี้ในเวลาที่เราพักแล้ว เพราะเวลาทำงานมันก็ทำมาทั้งวันแล้ว

เข้าเรื่องดีกว่า วันนี้ไปดูทวิภพ เดอะมิวสิคัล ฉบับปี 2011



ผู้แสดงนำก็คือว่าที่เพื่อนเขยกับพี่นัทมีเรีย

นิยายเรื่องนี้เราชอบอยู่แล้วอ่ะ แต่ตอนเป็นละครเวทีรอบก่อนจะไปดูแล้วสุดท้ายก็ไม่ได้ดูทั้งรีสเตจก็ไม่ได้ไป
มาดูคราวนี้หลายอย่างเปลี่ยนไปจากตอนนั้น ยุคสมัยมันเดินทางต่อไป ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป
เทคโนโลยีต่างๆก็เปลี่ยนไป

กระจกโบราณที่เป็นประตูมิติ แม้จะเป็นบานเดิมแต่ก็เปลี่ยนหลอดไฟที่เป็น LED สีนิออนแล้ว รวมถึงการซ่อนจอไว้หลังกระจก
ก็ทำได้ดีขึ้น ทำให้ฉากการผ่านกระจก สมูทขึ้นเยอะ สมแล้วที่เป็น magical of stage นะ

อุปกรณ์ประกอบฉากอื่นๆก็เปลี่ยนไปเนื่องจากพอย้ายมาเล่นที่รัชดาลัยแล้วเวทีไม่ได้ยาวเหมือนที่ศูนย์วัฒนธรรมฯ
ทำให้การเปลี่ยนฉากที่เคยใช้กลไกลหมุนๆ เปลี่ยนเป็นเลื่อนเข้ามาแทน แต่ก็ทำได้ไหลลื่นเหมือนเดิม

อินโทรเปิดด้วยเสียงบีบี เสียงนอทิฟิเคชั่นของไอโฟน มีการใช้แทบเลตมาเป็นพรอพในการเต้น
บ้านเมนี่กลายเป็นอยู่ตึกสูงแทน ทุกอย่างเปลี่ยนไปตามยุคจริงๆ

ส่วนเนื้อเรื่อง เนื้อเพลงเป็นของเดิม
จำได้พอเป็นหนัง Siam Renaissance มันผิดยุค ย้อนไปร.4
แต่ว่าก็แสดงให้เห็นว่าหากเราสู้ฝรั่งเศสตอนนั้นก็คงจะแพ้และตกเป็นเมืองขึ้นของฝรั่งเศส
ในหนังแสดงให้เห็นว่ามีหอไอเฟลขึ้นคร่อมกลางแม่น้ำเจ้าพระยา มันดูหดหู่นะ

แต่ในมิวสิคัลเป็นเรื่องตามฉบับนิยาย ที่สุดท้ายแล้วพระเจ้าอยู่หัวทรงยอมจ่ายค่าปรับให้ฝรั่งเศสเป็นดินแดนฝั่งซ้ายแม่น้ำโขง
มันทำให้เห็นว่าจริงๆแล้ว เราไม่สามารถแก้ไขอดีตได้ เพราะทุกสิ่งทุกอย่างมันมีกลไกของมัน ส่งผลต่อปัจจุบัน

แต่มันช่างเข้ากับยุคสมัยเสียจริง วันนี้คุณสุวิทย์ คุณกิตติ และทีมงานเป็นตัวแทนประเทศไทย
ถอนตัวจากประเทศไทยถอดตัวออกจากภาคีอนุสัญญาและกรรมการมรดกโลกแล้วที่ปารีส

บรรพบุรุษของเรายอมเสียดินแดนเพื่อไม่ให้เกิดการนองเลือด และรักษาความเป็นไทไว้ได้จนทุกวันนี้
พวกเราควรรักษาและหวงแหนมันไว้ เหตุใดจึงต้องมาทะเลาะกันเอง